Langs de Zweedse kust

De gereden route

Zweden heeft een netwerk van nationale routes en we besloten om die te gaan volgen. We wilden graag langs de kust fietsen richting het noorden. En omdat je in Zweden geen fiets kan meenemen in de trein, besloten we om terug via het binnenland weer naar het zuiden te fietsen.

We baseerden onze route op de Sverigeleden en Cykelspåret - Ostkusten. Van deze laatste route is geen info meer te vinden op de website van Svenska Cykelsällskapet, nog wel dit kaartje.

We huurden een bestelauto in Deventer waar we onze fietsen makkelijk in konden vervoeren. Om de auto veilig 3 weken te kunnen achterlaten in Zweden, regelden vlak bij Stockholm een overnachting bij een stel via Warmshowers waar we ook de auto konden laten staan. En zo begonnen we maandag 16 juli 2018 aan onze fietstocht door Zweden. Wel met een valse start, want we hadden iets van een voedselvergifting opgelopen.

De zomer van 2018 was erg heet, niet alleen in Nederland, maar ook in Zweden en zelfs in heel Europa. Temparaturen kwamen geregeld boven de 30 graden. Naast dat het heel warm was, had het ook sinds april amper geregend. Door de droogte ontstonden er ook bosbranden in Zweden. Iets dat niet veel gebeurt. Dat beïnvloedde ook onze fietstocht.

Zo mochten we niet koken op onze benzinebrander bij de tent. Gelukig hebben Zweedse campings kookgelegenheden, maar fijn was anders. Met het zweet op de rug stond je je potje te bereiden in een heet gebouw. Daarnaast vonden we het niet prettig om via de binnenlanden terug te fietsen. Er zijn niet heel veel wegen en zodoende ben je niet heel erg wendbaar om een andere route te kiezen. Dat maakte dat we op het noordelijkste punt van de tocht zouden stoppen.

Echter kwam dat punt sneller dan we verwachtten. Bij Sundvall werd Jan-Willem aangereden door een auto. Gelukkig niet heel ernstig, maar wel kapotte fiets en een bezeerde knie. De vrouw die JW aanreed was zeer behulpzaam en heeft alles tot in de puntjes met ons opgelost. Dat maakte wel dat de tocht aangepast moest worden. JW kon fysiek gezien niet meer verder fietsen. Zo bracht de echtgenoot van de vrouw ons inclusief fietsen met de auto naar de camping van Härnösand.

Na een dag bijkomen op de camping (en een boottochtje die we van hen cadeau hadden gekregen) lieten we op de camping onze fietsen achter en werden met een taxi inclusief bagage naar de trein gebracht. Na een paar uurtjes waren we op vliegveld Arlanda. Daar zochten we weer een taxi (genoeg aanbod!) en werden met dichtgeknepen billen in een rotvaart naar de auto bij onze Warmshowerhosts gebracht. Zij waren niet thuis. En zo reden we eind van de middag het stuk weer terug naar het noorden (met een overnachting ertussen) om onze fieten op te halen.

De dagen daarna brachten we eerst op de enige echte leuke camping doorin Mäviken en daarna in een Airbnb in Bönhamn. Met de knie van Jan-Willem ging het gelukkig weer stukken beter. Er kon wel weer gefietst worden, maar dan niet te veel heuvels. Götland was afgeladen vol met toeristen, dus we probeerden Öland, een eiland stuk zuidelijker in Zweden.

Onze fietstocht op Öland was helaas ook van korte duur. Geen ongeluk of iets dergelijks, maar het was wel bloedheet op het eiland. Er was amper schaduw om even te rusten. Ook de camping was een verschrikking: met de tent in het zand en een druk douchegebouw. We besloten om de volgende dag terug te gaan naar Nederland.

Met recht was dit een tocht met vallen en opstaan. We zouden niet meer zo snel langs de oostkust van Zweden gaan fietsen. De wegen zijn toch behoorlijk eentonig en je ziet amper de kustlijn vanaf je fiets. We hadden pech met het warme weer en dat het daardoor op campings echt druk was. Regelmatig stonden we met ons tentje op een beroerde plek. Les voor de volgende vakantie: niet in het hoogseizoen gaan.

De route die we hebben gereden, ziet er als volgt uit: